Wat is kinderkanker?

Net zoals kanker bij volwassenen komt kinderkanker voor in verschillende vormen. De term kinderkanker omvat verschillende aandoeningen die vooral op kinderleeftijd voorkomen. Alle vormen van kinderkanker hebben een ding met elkaar gemeen: een fout in de celdeling.
Acute lymfatische leukemie (ALL) is de meest voorkomende vorm van kinderkanker. In Nederland krijgen elk jaar ongeveer 120 kinderen deze ziekte.
Bij ALL is er sprake van een ongeremde deling en groei van een bepaald soort witte bloedcellen. Deze worden lymfocyten genoemd. Door deze deling kan het kinderlichaam geen gezonde bloedcellen meer aan maken. Veelvoorkomende klachten hierbij zijn bleekheid, vermoeidheid, blauwe plekken, bloedneuzen, lang nabloeden, koorts en infecties. Ook botpijnen, gezwollen klieren en een opgezette lever en milt kunnen voorkomen. Hoewel deze vorm van kanker voorkomt bij kinderen van alle leeftijden, is er een piek rond het derde en vierde levensjaar.
Kinderen met acute lymfatische leukemie worden behandeld met chemotherapie zodat de celdeling geremd wordt. Deze behandeling duurt ongeveer twee jaar. Kinderen die in een hoog-risicogroep zitten krijgen soms een stamceltransplantatie. Hierbij worden stamcellen uit het beenmerg, navelstreng of het bloed van een gezonde donor getransplanteerd naar het zieke kind. Op deze manier wordt de bloedaanmaak en het afweersysteem van het kind vervangen door dat van de donor.
Er bestaat ook niet-lymfatische leukemie. Deze vorm van bloedkanker komt minder vaak voor. Elk jaar krijgen ongeveer twintig tot vijfentwintig kinderen deze ziekte. Meestal gaat het dan om acute myeloïde leukemie (AML). De klachten van niet-lymfatische leukemie zijn hetzelfde als bij acute lymfatische leukemie. Deze vorm van leukemie heeft dan ook dezelfde behandelingsmogelijkheden als acute lymfatische leukemie.
Naast de twee vormen van leukemie zijn er nog veel andere soorten kinderkanker. Naast bloedkanker komen vormen als hersentumoren, lymfeklierkanker, neuroblastoom (tumor van het zenuwstelsel), niertumoren, levertumoren, tumor van de weke delen (spierweefsel en zenuwweefsel) en bottumoren het meest voor bij kinderen.
Neuroblastomen vallen in de categorie embryonale tumoren. Deze tumoren kunnen overal in het
zenuwstelsel ontstaan, maar komen vaak voor in de bijnieren. Naar alle waarschijnlijkheid ontstaat een neuroblastoom door een fout in de ontwikkeling van de embryo. De genezingskans van het meest agressieve type neuroblastoom is met dertig procent helaas erg laag.